Extra uren
Ik volgde een loopbaan-traject bij De Blocq Talent Management in Deventer. Dit liep uit op een rechtszaak waarin hij mij van talloze zaken beschuldigde. Frans de Blocq werd bijgestaan door oud-advocaat/ jurist S.J. Spanjaard.
Eén van deze beschuldiging luidt dat Frans de Blocq veel meer uren in het traject heeft moeten steken dan normaal. Zowel het tot stand brengen van de reïntegratie-overeenkomst als mijn sabotagepogingen zouden hem veel extra tijd gekost hebben.
Toen Frans de Blocq als voorwaarde stelde dat er een ZMP-status moest komen heb ik er persoonlijk voor gezorgd dat ik die kreeg. De inhoud van het reïntegratie-plan was tijdens kennismakingsgesprek reeds was besproken (pdf), dus het schrijven ervan hoefde niet veel tijd te kosten. Frans de Blocq heeft slechts één telefoontje met het UWV gepleegd voordat het UWV akkoord ging met het reïntegratieplan. Meer daarover lees je bij de ZMP-status.
Frans de Blocq heeft allerlei uren verzonnen. Daarbij zijn talloze uren in rekening gebracht die vallen onder bedrijfsvoering en niet onder dienstverlening. Er was echter juist nadrukkelijk afgesproken om zorgvuldig met de planning om te gaan.
opstellen reïntegratie-overeenkomst: 22 uren in plaats van 2 uren
Op 16 april 2009 werd de reïntegratie-overeenkomst door mij en door Frans de Blocq getekend. In die overeenkomst waren 2 uren (pdf) opgenomen voor het onderdeel “intake en het opstellen van het reïntegratieplan”. Deze onderdelen waren al aan bod gekomen voordat het plan ondertekend werd en het betrof dus een planning achteraf.
De resterende 52 uren zouden besteed worden aan begeleidende gesprekken. Een duidelijke afspraak zou je denken. Maar dat gold niet voor Frans de Blocq.
10 extra uren
Hij meende achteraf en zonder overleg 10 uren (pdf) extra te kunnen rekenen voor dit eerste onderdeel. Bij punt 33 (pdf) van zijn Conclusie van Antwoord aan de rechtbank motiveert Frans de Blocq nogmaals de 10 extra uren die gemaakt zouden zijn in verband met het schrijven van het reïntegratieplan. Deze verantwoording komt overeen met de eerder urendeclaratie die ik had ontvangen. Deze uren zouden gemaakt zijn door Cristine van der Glas. Mijn vragen daarover werden niet beantwoord en moest ik volgens Frans de Blocq maar voorleggen aan beroepsorganisatie Noloc.
plus nóg 10 extra uren
In die Conclusie van Antwoord aan de rechtbank maakt Frans de Blocq het echter nog bonter. Hij rekent, gezien punt 32d (pdf), opnieuw 10 uren extra en ditmaal voor zijn eigen werkzaamheden. Hij zou “een groot aantal contacten met het UWV en diverse UWV-functionarissen met name in de beginfase van het traject” hebben gehad en daarnaast nog “telefonisch overleg en e-mailcorrespondentie met diverse instanties en betrokkenen.”
Frans de Blocq heeft naast het UWV alleen contact gehad met een externe coach. Zij heeft vervolgens een offerte gestuurd en dat was het. Ik heb zelf contact met haar opgenomen om afspraken te maken. Haar naam wordt dan ook genoemd, maar wie al die andere betrokkenen en instanties zijn geweest is mij niet bekend en dat wordt ook niet duidelijk. Wie al die andere UWV-functionarissen zouden geweest moeten zijn evenmin. Ook wordt niet aangegeven waarover die contacten dan hadden moeten gaan.
Indien Frans de Blocq daar 10 uren werk aan heeft verricht, waarom kan hij dan niet één naam geven, één aantekening of mailtje waaruit dit zou moeten blijken? Hij heeft gezien zijn Conclusie van Antwoord aan de rechtbank 100 uren (pdf) besteed aan de rechtszaak. Kon hij dan niet 10 minuten vinden om wat namen en onderwerpen op te schrijven of wat mailtjes uit te printen?
De tweemaal 10 extra uren komen ook terug in het overzicht (pdf) dat Frans de Blocq had opgenomen in zijn Conclusie van Antwoord. De eerste 10 extra uren heeft hij van mijn budget afgetrokken en de tweede 10 extra uren maken deel uit van de schadeclaim zoals die terug te vinden is onder 3.3.c van het vonnis.
Indien Frans de Blocq meer dan 2 uren had willen rekenen voor de intake het het opstellen van het reïntegratieplan, had hij dit in het plan had moeten opnemen. Op geen enkele manier is nu duidelijk waarom dit onderdeel zoveel tijd gekost zou moeten hebben.
bedrijfsvoering versus dienstverlening
Voor de verplichte rapportages, waarvan van tevoren reeds bekend was dat ze gemaakt moesten worden, rekent Frans de Blocq 2 uur per stuk (pdf). Ook daarvoor geldt dat dit in de reïntegratieovereenkomst had moeten worden opgenomen als hij ze met mijn budget wilde verrekenen. Nu ging ik er van uit dat deze tijd zat verdisconteert in het (marktconforme) uurtarief.
Overigens hadden de rapportages nauwelijks iets om het lijf, zodat daaraan zeker geen 2 uur tijd hoefde te worden besteed. Ze zijn gemaakt in de beginfase van het traject, toen er een opschorting van een half jaar was. Voor het lezen van mijn vraag (pdf) om een urenoverzichtje en het produceren van de knullige declaratie wordt 2,5 uur tijd gerekend. Behalve dat deze tijd hoort te zijn inbegrepen in het uurtarief, blijkt hieruit wel dat men tot die tijd volstrekt geen zicht had op de uitvoer ten opzichte van de planning. Men deed maar wat en had vervolgens 2,5 uur tijd nodig om de “gemaakte uren” te bedenken.
Het voert te ver om alle geclaimde uren langs te lopen, maar bovenstaande geeft een goed beeld van de manier waarop Frans de Blocq uren in rekening denkt te kunnen brengen. Het is nogal schrijnend dat iemand met jarenlange ervaring in het bedrijfsleven als interim-manager en als projectmanager niet het verschil kent tussen uren t.b.v. bedrijfsvoering en uren t.b.v. dienstverlening.
Deze man adviseert startende ondernemers, terwijl hij niet eens weet welke uren je wel of niet aan een klant in rekening kunt brengen. Als je vindt dat je veel meer uren moet maken dan vooraf begroot, moet je dat uiteraard vooraf overleggen in plaats van ze achteraf ongevraagd in rekening te brengen.
zorgvuldig met uren omgaan
Er is vooraf een urenplanning gemaakt, die onderdeel uitmaakte van het reïntegratieplan. Frans de Blocq claimt achter af in de urendeclaratie (pdf) en in zijn Conclusie van Antwoord (pdf) aan de rechtbank dat hij daar 4 uur tijd in heeft gestoken, dus mag je aannemen dat die planning zorgvuldig tot stand is gekomen. Het is geen probleem als daar in overleg van wordt afgeweken.
Er is echter geen overleg geweest en op mijn vraag of de planning niet in de knoei zou raken toen Cristine van der Glas wel erg veel uren nodig had voor onderdeel 1, kreeg ik steeds als antwoord dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Alle trajectonderdelen zouden aan bod komen, zoals dat op mijn verzoek vooraf nadrukkelijk was afgesproken (pdf).
Op mijn verzoek is in de rapportages na drie (pdf) en zes (pdf) maanden opgenomen dat er geen uren naar andere zaken zouden gaan dan naar loopbaanbegeleiding. In die rapportages staat ook dat de contacten die er gedurende de opschorting plaatsvond niet loopbaaninhoudelijk waren.
Overigens heeft Frans de Blocq naar het UWV een andere (pdf) zesmaandsrapportage heeft verzonden dan naar mij. De afspraak dat er geen uren zouden gaan naar andere dan de begrote zaken is in de rapportage naar het UWV niet opgenomen. Dat er naar het UWV een andere rapportage was gezonden ontdekte ik pas toen ik na afloop van het traject mijn dossier opvroeg. De rapportage die naar het UWV is gegaan, is door mij dus ook niet ondertekend.
behaalde resultaten
Als ik naar de urenplanning (pdf) kijk kan ik, behalve de het opstellen van het reïntegratieplan, maar één onderdeel afvinken. Dat waren twee sessies met een externe coach. Deze zijn naar tevredenheid uitgevoerd. Voor het overige is er een klein begin gemaakt met het in kaart brengen van motivatiepatronen, maar dat heeft niet tot resultaten geleid. Er is niets op papier gezet en de belangrijkste doelstellingen zoals die waren geformuleerd zijn niet behaald.
Reïntegratiefraude 